Проект «Wordyssey». Третя країна, третій перекладач: Люція Шимановська, м. Прага, Чехія. 
Третьою країною, в яку з Угорщини вирушили учасники міжнародного перекладацького проекту «Wordyssey» (п'ять віршів п'яти українських поетів), стала Чехія. Попередній перекладач проекту, пан Іштван Ковач, подбав про наступну ночівлю поез. Цього разу вірші опинилися у турботливих руках пані Люції Шимановської.
Мапа мандрівки на GoogleMap
Люція (Люсі, Lucie) Шимановська (1967), чешский перекладач (мови: угорська, польська), публіцист. Авторка перекладів сучасної угорської поезії, польскої політичної думки і текстів про центрально-європейську історію. Наразі проживає в Варшаві. Володар європейської премії за переклад The Balint Balassi Memorial Sword Award (2006).Lucie Szymanowska (1967), Czech translator (Hungarian, Polish), publicist. She translated almost the contemporary hungarian poetry, the polish political thought and texts about the central-european history. She lives in Warsaw. Recipient of The Balint Balassi Memorial Sword Award for translations (2006).
А от і самі переклади.
Маріанна Кіяновська — українська поетеса, прозаїк, есеїст, перекладач, літературний критик та літературознавець. Член Національної спілки письменників України. 1997 року закінчила філологічний факультет Львівського університету. Координатор Львівського осередку Асоціації українських письменників. Marianna Kijanovska
Dyptich (Věnováno Miłoszovi)
kdyby tak město v němž má všechno počátek
bylo jen městem
místem
nikoliv bodem na mapě
nikoliv spoustou
tváří i beztvářnosti fotografií
kdyby tak vítr, kdyby sníh
kdyby tak oliva a citrus
kdyby káva a víno
kdyby to všechno co bez výjimky
skrývá střed knihy
nenechávalo skvrny
například na kůži a na dláždění
tak jako dejme tomu stín
kdyby tak pominuvší jenom pominulo
nebo víc než pominulo
víc než to
básník by byl jen básníkem
nebo víc než básníkem
víc než tím
vzchází a zapadá
vzchází a zapadá
vzchází a zapadá
a dál až do skonání tak
smrt jako slunce mezi verši
jak to co v záverší
a ptáče smyslu
ne v hnízdě ani v kleci
v knírech ne v očích ani v hrsti
jen někde v nitru
v samém nitru
zcela samém
jde popochází
létat nemůže
vstává a sedá
a dál až do skonání tak
Сергій Жадан — український письменник, перекладач та громадський діяч. Літературні твори Сергія Жадана одержали численні національні та міжнародні нагороди, були перекладені тринадцятьма мовами. Сергій Жадан є також активним організатором літературного життя України, учасником мультимедійних мистецьких проектів, а також акцій громадянської непокори. Serhij Žadan
Láska až za hrob
Vzpomínáš na ten podezřelý dům?
- žili tam bezútěšní zombie.
Byt vzhůru nohama, k spánku ustláno na židlích
a ve vanách, po několika žalostných nocích v hotelu,
dotýkala ses cihel,
měly své teplo a svou tloušťku,
skutečná vepřovice.
Vzpomínáš na starce - srazili jsme se na schodišti?
Přitisknut ke zdi, abychom mohli projít,
byl mrtvý, civěl slídivě.
Lapal každý tvůj pohyb,
celý oslněný adoroval
kotníky z porcelánu, jak ti pobleskovaly
v světelných proudech prachu,
sladkost tvých kolen metajících žár.
Strážmistr, který přicházel v té kauze, byl podezřívavý a nevěřícný, když se ptal:
- Jak je to možné? Měsíc! Celý měsíc!
- To jste si nevšimli, že zmizel, že tu není? Celičký měsíc?!
- Ne, doopravdy – omlouval jsem se – byl to náš nejkrásnější měsíc života.
A zápach? – strážmistr trval na svém. – To jste tu
necítili žádný zápach?
- Co má být? –vzpěčil jsem se. – Živí jsou cítit stejně.
- Víte, že zemřel v posteli? Přímo vám nad hlavou? Vpil se do matrace,
roztekl po podlaze. Chybělo málo, prosákl by stropem.
Za oknem tenkrát začínalo nevýslovné léto,
rozhlas vysílal hořké zpravodajství.
Být schopen zemřít, zemřel bych při poslechu oněch zpráv.
Uchop mé srdce, až se zastaví, a naplň je pak
nadějí, ať tobě dlaních znova zatluče.
Co říkal, když se poohlížel přes rameno?
Co mohl říkat, když tě uviděl?
Milovat tě až za hrob.
Budu tě milovat až za hrob.
Čekáme na něj, ať se můžem vznést,
hloubit v temnotě tunely a sluje.
Jen tak dál, zombie, vesluj končetinami,
prozpěvuj smrti, pobrnkávej k tomu
na rozmlácené banjo.
Prozpěvuj o tom, co víš spíš než jiní.
Čas není naším pánem, můžem jej zahnat písní.
Láska blaženě schoulená v dlani
denně zalévá
květiny našich náhrobků.
Богдана Матіяш — поетеса, редактор, літературний критик. Навчалася в Національному університеті «Києво-Могилянська академія». 2004 року закінчила магістерську програму «Філологія. Історія, теорія літератури та компаративістика». У 2004-2008 рр. була аспіранткою кафедри філології. Добірка віршів «Твоя любов проста й усміхнена» увійшла в антологію «Метаморфози. Десять українських поетів останніх десяти років». Перекладає з польської й білоруської мов. Редактор видавництва та часопису «Критика». Представник київської редакції часопису «Український журнал» (Прага). У 2010 році отримала нагороду від Союзу Українок Америки та Фундації Лесі та Петра Ковалевих за збірку «розмови з Богом». Bohdana Matijas
ti kteří milují jsou roztoužení vidíš a jak krásní
plaší jak světlo za úsvitu
jak holoubata důvěřiví
ti kteří milují umějí tolik rozdat vidíš
jak lehce přijmou co je potkává
vidíš ty hrsti plné pokladů
tu kůži oči samá radost
v blaženém úsměvu ten klid
tak mírný jako vánek v létě
ti kteří milují jsou jako delfíni
blažení klidní vyskakují z vod
rozsejí vlnky v kruzích po stovkách
a kolem rozhazují stejně tolik světla
učí nás děkovat za vše co je a za všechno co není
učí nás přistupovat s důvěrou a mírně
odcházet napřímeně
tak jako večer pohasíná světlo usne pták
tak jako voda zas a zase oddávaná zemi
Остап Сливинський — український поет, перекладач та літературознавець. У 2000 році закінчив Львівський університет, після чого чотири роки навчався в аспірантурі при кафедрі слов'янської філології. 2007 року захистив кандидатську дисертацію на тему «Феномен мовчання в художньому тексті (на матеріалі болгарської прози 60-90-х років ХХ століття)». Співупорядник перекладної українсько-білоруської поетичної антології «Зв'язокрозрив».Ostap Slivinski
Něco před námi pořád hořelo
Něco před námi pořád hořelo -
nebyl to orientační bod,
ani signály z(a)bloudilých,
ani strážné ohně, výstraha,
ani něčí sídlo, ani něčí
lov anebo válka,
která tu navždy
přetrvává,
ani člověk ani zvěř,
ani zpráchnivělý strom, zřícený
do vlastních ohňů očistce,
nevykořenitelný jak duše z těla, ani
příkaz ani nápověda,
něco, co v bezvýchodnosti je s námi solidární,
co hoří bez útěchy, když jsme k neutěšení,
je klidné, pokud
přistoupíme na ztrátu.
Ať ve válkách či v míru je to stejně hluché
k prosbám, zneklidní však, jestliže
mlčíme příliš dlouho. Stejné
vůči knížátkům kontinentů
jako k těm, kteří šlapou schody.
Krátkozrací a opatrní
jak letitá máti.
A ani naděje, protože
tak to už je,
naděje není,
nu ano – tak to je.
Олег Лишега — український поет, драматург та перекладач. Перша його книжка під назвою «Великий міст» з'явилася у 1989 році, а вже через рік вийшла друком збірка «Оповідок давнього Китаю». У 1997—1998 роках Лишега відвідав Пенсильванський університет, отримавши стипендію Фулбрайта. Лишега — перший український поет, якого було нагороджено премією ПЕН-клубу за поетичний переклад.Oleh Liseha
Píseň 555
Než bude pozdě – jdi hlavou proti ledu!
Než bude pozdě – jdi hlavou proti ledu!
Prolom se, vyvleč!
Na nádherný svět!
Kapr je pravý opak, klesá ke dnu,
V hloubce se zavrtává –
Kapr je tu proto,
aby jej později či dříve dostali.
A ty jsi člověk – nepatříš na podběrák.
Kapři jsou jiní.
Po staletí přikrčení
v bojácných, temných písčinách, -
Odplavou jinam., -
A náš čas, není snad odedávna v jejich vleku?
Prchavý…Když otírá se jako ruka svojí ploutví
o naše ploutve… předehnal tě snad? – jsi přece člověk –
Nezoufej – vždyť se prolomíš.
Než bude pozdě – jdi hlavou proti lidu!
Ó bezbřehý a sněhem zasypaný nádherný nový svět.
Прим.: вірші українською ви можете знайти за ось цим посиланням:
http://litcentr.in.ua/news/2012-12-17-2401
Мандрівка української поезії триває й вірші вирушають у нову пригоду,
на зустріч із новою країною та новим перекладачем...
Чекайте на звістки та нові дописи :)
3 квітня, 2013 року.
Бортовий журнал проекту «Wordyssey».
Новини проекту ви можете знайти на Літературному порталі «Litcentr» (www.litcentr.in.ua)
та на сайтах організаційних й інформаційних партнерів проекту:
Форум видавців, Книжковий арсенал, "Obreey store", ТСПП, "Платформа", "Київський міський туристично-інформаційний центр", Журнал "Community", Молоде радіо, Радіо "Культура", літклуб "Маруся", "Meridian Czernowitz", портал "Укр.Літ", портал "newstock", культурний портал "Експеримент", Портал "Буквоїд", Сайт "Телекритика", "АртВертеп", "Свідомо", "Друг читача", портал "Культура", портал join.ua, портал ukrhome.net, сайт "Almamater" та інші.
Контактний e-mail: info@litcentr.in.ua Мапа мандрівки на GoogleMap
Фази подорожі: http://infogr.am/Wordyssey_Phases/
Про проект «Wordyssey»: http://litcentr.in.ua/news/2012-11-27-2364
«Wordyssey»: Автори та вірші. http://litcentr.in.ua/news/2012-12-17-2401
1. Богдан Задура, Польща:http://litcentr.in.ua/news/2012-12-24-2414
2. Іштван Ковач, Угорщина: http://litcentr.in.ua/news/2013-03-01-2512